Andrzej Juliusz Małkowski

Andrzej Juliusz Małkowski (31.10.1888–15.01.1919) – jeden z twórców polskiego skautingu. Należał do „Eleusis”, „Zarzewia”, „Sokoła” – polskich organizacji niepodległościowych. W listopadzie 1909 r. rozpoczął (za karę) tłumaczenie „Skautingu dla chłopców” Roberta Baden-Powella. Nowy ruch wzbudzał ogromne zainteresowanie. W latach 1909-12 brał udział we wszystkich pracach mających na celu rozwój polskiego skautingu. W 1911 r. w czasie pierwszego kursu skautowego omawiał poszczególne rozdziały przygotowywanego przez siebie podręcznika. Wszedł w skład pierwszej Komendy Skautowej, następnie Naczelnej Komendy Skautowej we Lwowie. W październiku 1911 r. rozpoczął wydawanie „Skauta” – pierwszego polskiego dwutygodnika skautowego. Traktował skauting jako nowy styl życia młodzieży. Błyskawicznie zaczęły powstawać drużyny. Gdy Komenda Skautowa ogłosiła pierwszą wersję Prawa Skautowego i gdy służbę Ojczyźnie umieszczono na drugim miejscu, Małkowski zaprotestował. W „Skaucie” ogłosił własną wersję, za co został usunięty z władz organizacji i przestał być redaktorem „Skauta”. W marcu 1912 r. wyjechał do Londynu w celu zebrania materiału do nowego wydania swej książki. W 1913 r. zorganizował wyjazd na III Zlot Skautów w Anglii, gdzie nad polskim obozem powiewała biało-czerwona flaga i używano nazwy kraju wymazanego z map świata. Otrzymał od Roberta Baden-Powella skautowy medal „Za zasługi”. W czerwcu 1913 r. ożenił się z Olgą Drahonowską (na zdjęciu) i przeniósł do Zakopanego, gdzie stworzył silny, niezależny ośrodek harcerski. W latach 1916-17 przebywał w USA, tworząc polonijne drużyny skautowe. Zginął w katastrofie morskiej, podczas powrotu do niepodległej już Polski 15 stycznia 1919 r.