1. Śliczna Panienka Jezusa zrodziła,
   W stajni powiwszy, siankiem Go okryła.
   O, siano, siano, siano jak lilija,
   Na którym kładzie Jezusa Maryja.
   
   
2. Czemuż litości nie masz, Panno droga,
   Żeś w liche siano uwinęła Boga.
   O, siano, siano, siano, kwiecie drogi,
   Gdy się na tobie kładzie Bóg ubogi.
   
   
3. Dziwna na świecie stała się odmiana,
   Że Nazarejski kwiat wrzucon do siana.
   O, siano, siano, co ci się zdarzyło,
   Że będąc sianem, w kwiateś się zmieniło?
   
   
4. Lecz to dziwniejsza, że Pan ogniem bywszy,
   W siano się ukrył, siana nie spaliwszy.
   O, siano, siano, czemu nie gorejesz,
   Czemu przynajmniej Pana nie zagrzejesz?
   
   
5. Już to nie w cierniu ten kwiat lilijowy,
   Lecz z siana wyrósł przez grzech Adamowy.
   O, siano, siano, o błogosławione,
   Na którym Jezus Dziecię jest złożone.
   
   
6. Szczęśliwa łąko, któraś temu sianu
   Stać się kazała za podściółkę Panu.
   O, siano, siano, wszystek kwiat różany
   Przechodzisz dzisiaj, narcyz, tulipany.
   
   
7. Szczęśliwe ręce te zaprawdę były,
   Co dla Jezusa to siano kosiły.
   O, siano, siano, godneżeś to było,
   By się na tobie Bóstwo położyło.
   
   
8. Przeklął był ludzkie Bóg dla drzewa plemię,
   Leżąc na sianie, dziś pojednał ziemię.
   O, siano, siano, gdy piastujesz Boga,
   Nam się przez ciebie w niebo ściele droga.
   
   
9. Dobrze rzekł Prorok ukoronowany,
   Że jest do bydląt człowiek przyrównany.
   O, siano, siano, coś to narobiło,
   Żeś Boga między bydlęty stawiło?
   
   
10. Wynijdź królestwo światowe do Pana,
    Patrz, jak twój leży Król na wiązce siana.
    O, siano, siano, królewskie bławaty,
    Przechodzisz w cenie świata majestaty.
    
    
11. Nie tylko starzy kwapmy (kwapcie) się do Pana,
    Ale i młodzi pośpieszmy (pospieszcie) do siana.
    O, siano, siano! Tak sobie śpiewajmy (śpiewajcie),
    Pana Jezusa siankiem nakrywajmy (nakrywajcie).
    
    
12. W ostatku i my pójdźmy też do Pana,
    A po kolędzie nieśmy wiązkę siana.
    O, siano, siano, przyjmij od nas Panie,
    A nam za siano daj w niebie mieszkanie.
    
    
13. Nie bądźmy gorsi nad osła gnuśnego,
    Który na sianie poznał Pana swego.
    Rozum i wiarę niesiemy Ci, Panie,
    Ty nam zaś za to daj w niebie mieszkanie.
    
    

* * *

D G A D /x2
D A / D G A D