1. A nadzieja znów wstąpi w nas,
   Nieobecnych pojawią się cienie.
   Uwierzymy kolejny raz
   W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
   I choć przygasł świąteczny gwar,
   Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
   Przyjdź tu do nas i z nami trwaj
   Wbrew tak zwanej ironii losu.
   
   Daj nam wiarę, że to ma sens,
   Że nie trzeba żałować przyjaciół,
   Że gdziekolwiek są, dobrze im jest,
   Bo są z nami choć w innej postaci.
   I przekonaj, że tak ma być,
   Że po głosach tych wciąż drży powietrze,
   Że odeszli po to, by żyć
   I tym razem będą żyć wiecznie.
   

   Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
   Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
   Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas
   I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.
   

2. A nadzieja znów wstąpi w nas,
   Nieobecnych pojawią się cienie.
   Uwierzymy kolejny raz
   W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
   I choć przygasł świąteczny gwar,
   Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
   Przyjdź tu do nas i z nami trwaj
   Wbrew tak zwanej ironii losu.
   

   Przyjdź na świat...
   
   

* * *

C a / F G C /x2
F C / F G / C a / F G C

D h / G A D /x2
G D / G A / D h / G A D
D A / G A D /x2

C a / F G C /x2
F C / F G / C a / F G C
C G / F G C /x2