kaczkowski - 11 kB



Zygmunt Kaczkowski (1825 - 1896) to polski powieściopisarz tworzący w okresie romantyzmu. Urodził się w roku 1825 w Kamionce Wołoskiej we wschodniej Galicji. Studiował we Lwowie i Wiedniu, jednak nie ukończył studiów. Osiadł w zakupionym przez ojca majątku Bereźnica w Sanockiem. W roku 1846 brał udział w powstaniu narodowowyzwoleńczym, za co wraz z ojcem został skazany na śmierć. Uwolniony został w wyniku wypadków 1848, co miało wpływ na zmianę jego przekonań - z demokraty stał się wielbicielem szlachetczyzny, którą przeciwstawiał arystokracji jako zdrową siłę narodu.

tablica - 11 kB)

Tablica poświęcona Z. Kaczkowskiemu



Od 1845 publikował w czasopismach powiastki, artykuły i wiersze. Uznanie przyniósł mu cykl powieści i opowiadań historycznych z XVIII w. "Ostatni z Nieczuczujów". Najbardziej znaną powieścią z tego cyklu jest "Murdelio" (w "Latarniku" H. Sienkiewicza główny bohater - Skawiński wzruszył się czytając "Pana Tadeusza", zaś autentyczna postać - Sieniawa - człowiek będący pierwowzorem Skawińskiego, utracił pracę latarnika, gdyż zapomniał o swoich obowiązkach czytając "Murdeliona"). Natomiast współczesne powieści Kaczkowskiego nie wzbudziły większego zainteresowania. Za opublikowanie odezwy A. Gillera, wzywającej Polaków wobec zaborców, skazano go w 1861 na trzy lata więzienia. Opuścił je jako agent austriackiego wywiadu, za co tajny sąd obywatelski skazał go na banicję. W 1864 roku wyjechał na stałe za granicę. Tam zrobił karierę dyplomatyczną i dorobił się majątku. Za pomoc Francji w spłacie kontrybucji, odznaczono go Legią Honorową.

W swoich powieściach Kaczkowski utrwalił obraz odchodzących w przeszłość obyczajów polskiej szlachty, używając języka gawędy szlacheckiej, wzorowanego na Rzewuskim.

Powrót


© 2000     Publiczne Gimnazjum w Średniej Wsi 38 - 604 Hoczew
Wszelkie uwagi dotyczące zawartości stron proszę kierować do: WEBMASTERA